Naast al mijn belevenissen buiten het schip (met beestjes enzo), beleef ik ook op het schip en in de OK van alles. Zo hebben we onlangseen ruim 3 week durende VVF periode afgesloten. Een hele hectische tijd. Soms ook moeilijk, maar vooral indrukwekkend, intensief en slopend maar bovenal een hele bijzondere tijd.

Vaak worden Afrikaanse meisjes jong uitgehuwelijkt en in veel Afrikaanse landen hangt een deel van de status af van de hoeveelheid kinderen die je hebt. Deze meisjes worden dus jong zwanger. Door slechte voeding zijn ze doorgaans echter onder ontwikkeld. En zo kan de zwangerschap prima verlopen maar ten tijde van de bevalling blijkt dat het kindje niet op een natuurlijke manier geboren kan worden (overigens kan dat ook gebeuren wanneer een vrouw al wat ‘ouder' is, en zelfs nog wanneer ze al 6 kinderen gebaard heeft). Medische hulp is er echter niet (in Nederland was er bijvoorbeeld allang besloten om een keizersnede uit te voeren). Het gevolg daarvan is dat deze vrouwen vaak dagenlang aan het bevallen zijn wat ervoor zorgt dat er gedurende een lange periode kracht uitgeoefend wordt op het bekken (druk tussen os pubis en os sacrum). Het gevolg hiervan kan zijn dat het rectum (Recto Vaginal Fistula) en of de blaas scheurt (Vesico Vaginal Fistula) omdat die wand best week is. En dat niet alleen, 98% van de kindjes overleefd deze bevalling niet. In veel gevallen overlijdt de vrouw zelf ook. Alleen de 'sterke' vrouwen overleven.

Naast het verlies van hun kindje zijn ze zelf incontinent geworden. Je zou misschien denken: vervelend, maar daar valt mee te leven. Voor deze vrouwen betekent incontinent zijn echter het verlies van alles. Doordat ze incontinent zijn van ofwel urine danwel faeces betekent dat, dat ze altijd ‘nat' zijn, in combinatie met het warme weer versterkt dat de geur en belemmerd dit hun hele leven. Vaak worden deze vrouwen hierom verlaten door hun man en verstoten door de gemeenschap zodat ze in totale afzondering leven.

En maakt je dankbaar (alweer) dat we in Nederland zo'n belachelijk goede gezondheidsstaat hebben. Want fistula, die kunnen voorkomen worden! En niet alleen door die meiden goed eten te geven of ze niet zo jong te laten trouwen, maar ook voor goed en tijdig ingrijpen van specialisten. Hulde aan de verloskundige!

Het was een groot voorrecht dat wij ruim 30 vrouwen de afgelopen weken de gelegenheid mochten geven voor een nieuwe toekomst.

We mochten hen dus letterlijk hoop en een kans op een nieuw leven geven.

Het was erg bijzonder om daar deel van uit te maken. Het was niet altijd makkelijk en even gezellig; de casussen waren doorgaans complexer dan verwacht (en dat hielp niet altijd in de gemoedstoestand van de chirurg) en nam vaak ook meer tijd in beslag dan gepland (tenslotte betaal ik daarvoor), de teamleider had soms nogal een bijzondere manier van communiceren (waar ik dan weer voornamelijk niet blij van werd), en het was doorgaans lastig te zien en de uitleg die er dan gegeven werd, was in het Frans omdat de Amerikaanse uroloog/gyneacoloog een gynaecoloog uit Togo opleidde (en aangezien mijn Frans net zo goed is als mijn Portugees...).

Wanneer de vrouwen niet meer ‘nat' zijn en droog blijven, ontvangen ze van Mercy Ships nieuwe kleding. Ze krijgen sieraden en in een uur durende Dress Ceremony vieren we (ja, daar mag op z'n Afrikaans voor gezongen worden, gedanst en gejuicht!) met deze vrouwen dat ze een nieuwe toekomst tegemoet mogen gaan. We prijzen en danken God, ze geven hun indrukwekkende getuigenis (sommige leefden meer dan 10-18 jaar in afzondering, waren verlaten door hun man, mochten hun andere kinderen niet meer zien etc), maar door deze operatie krijgen ze de kans op een nieuw leven. Ze ontvangen zeep (schoongewassen door het bloed van Jesus), een spiegel (ze zijn beautiful!), een kruis en een Bijbel. En zo mogen ze gaan. In vertrouwen.

Dan wordt duidelijk: hoe gaaf is dat, om deel uit te maken van dat team. Het maakt je nederig, dankbaar, verwonderd. Ondanks de lastige tijd in de OK, in mijn strijd, die soms heel persoonlijk was of in ieder geval zo voelde, mocht ook ik Gods dragende kracht en Zijn nabijheid ervaren.

3 weken lang VVF is best een lange tijd, zeker als het niet altijd zo verloopt als dat je verwacht had, en ik merkte dat ik enorm verlangde naar nieuwe uitdagingen en een verfrissende omgeving.

Deze week begonnen op de MaxFax wat voelt alsof ik net de Africa Mercy ben op gestapt. Zoveel nieuwe dingen!