Het bijzondere fenomeen aan aftellen is dat je aan de ene kant ervaart dat datgene waar je naar uitziet steeds dichterbij komt en dat het gevolg is dat je concludeert dat het nog relatief lang duurt, aan de andere kant bewerkstelligt aftellen ook dat gevoel van: liever vandaag nog weg dan morgen. Want dan kon ik nu als de wiedeweerga m'n koffer inpakken, al die ‘als-ik-ze-maar-niet-vergeet-dingen' er in proppen, afscheid nemen en zeggen tot ziens! En dat is toch heel anders dan om aan iedereen te verkondigen dat het echt nog maar 8 weken duurt, dat ik nog maar 7 weken hoef te werken in Nederland en dat ik al ver ben met mijn voorbereidingen, dat die prikken echt meevielen en dat je gewoon Lariam kunt slikken omdat je echt niet zo'n last hebt van al die dramatische bijwerkingen, dat 5 uur wachten op Parijs prima te doen is en dat Paris Charles De Gaulle het meest overzichtelijke vliegveld is wat je kunt bedenken, dat het schip er inderdaad uitziet als een cruiseschip en dat ik vloeiend Engels blijkt te spreken. Oja, en die beestjes? Die zijn nergens te bekennen...

Maarja, tot nu toe blijft het aftellen en blijft het uitzien naar een groots avontuur. Toch staan de meeste ‘als-ik-ze-maar-niet-vergeet-dingen' al keurig klaar, gaat het uitstekend met mijn aftreep-nog-te-doen-lijst, is 7 weken werken prima, komt 23 maart echt sneller dichterbij, vielen die prikken voor hepatitis A en DTP best mee en mag ik zelfs terecht met het gele koorts-vaccinatieboekje zwaaien op het vliegveld omdat ook die inenting in m'n lijf zit. Worden de Lariam tabletten binnenkort uitgeprobeerd (ben benieuwd naar de levendig dromende actiefilms), en die beestjes... ach ja die beestjes. Wat m'n favoriete geurtje wordt die drie maanden? Ik denk Deet. Deet by Ilse. Or something.