Ja! En daar wassie... het gevoel van: ‘wat doe ik hier?', ‘waarom moet zonodig Engels de voertaal zijn' en ‘ik kan er helemaal niets van', ‘ik mis al die lieve vrienden en familie (waarvan sommigen zelfs nog aan het trouwen waren ook)' en ‘dit ga ik nooit volhouden'.

Kortom: ik was enorm klaar met dat ge-Engels, het werken hier aan boord en na 3 weken kom je er dan toch achter dat 11 weken best een hele lange tijd is. Dat je inderdaad ver weg bent en dat het leven in Nederland gewoon prima doorgaat, zonder mij.

Totdat het tot me doordrong: naar wie of wat wil je luisteren? Durf je te geloven en er op te vertrouwen dat je hier niet zomaar bent. Dat het deel uitmaakt van Gods plan om gewoon Ilse te zijn aan boord. Ja, met alles wat beter kan, en ja, terwijl alles in Nederland gewoon doorgaat (en dat is maar goed ook).

Langzaamaan drong dat steeds meer tot me door wat bevrijdend werkt! Elke dag, hoe hard ik die dag ook heb gewerkt, welke leuke of moeilijke dingen er ook zijn gebeurd, hoevaak ik heb gelachen of hoe vaak ik heb gedacht: ‘en nou ga ik huilen'. God is er bij en in zoveel verschillende dingen mag ik iets zien van Zijn aanwezigheid! Na een lange en lastige dag even mn stapelbedgenootje (die overigens gewoon Nanette heet) langs komt lopen en even naar mn geraas over die dag wil luisteren, een verpleegkundige die die dag meekeek op de OK en me de volgende dag weer ziet en even vraagt hoe t op OK gaat en me meedeelt dat ze met z'n allen voor t OK team aan het bidden zijn, het feest dat werd gevierd met alle Dayworkers, een goed gesprek, de celebration of sight (oogpatienten die zijn geholpen en nu weer kunnen zien). En daarin mag ik intens genieten van Gods zorg maar groeit ook mijn liefde voor het schip.

Het is fantastisch wat we met elkaar mogen doen hier aan boord. En het voelt zo als mijn thuis! Ik geniet echt van alles wat er gebeurd. Niet alles is even leuk, het is nog steeds geen hemel op aarde, en dat zal het ook niet worden, maar het is zo goed om hier te zijn. Ik geniet van zoveel dingen die ik hier kan en mag doen. Ik geniet van het kijken van de Jesus movie midden op straat ergens in Lome met 10tallen kindjes om me heen die bij me op schoot kruipen, ik geniet van na een lange dag werken even schommelen of even nakletsen hoe die dag eigenlijk is gegaan, ik geniet van boeken lezen op het dek, ik geniet van het bezoeken van de kerkdienst op de ziekenzaal of in het Hope Center, ik geniet van al die dansende Afrikanen die hoe jong of oud ze ook zijn zodra ze muziek horen niet meer stil kunnen zitten, ik geniet van een geintje int Engels die ik zowaar ook snap, ik geniet van een zaterdagochtend doorbrengen in het weeshuis en touwtje te springen met een kind op de arm, ik geniet van uitslapen dat door een late dienst eindelijk kan en ik geniet van het feit dat Nanette dan ontbijt voor me regelt, ik geniet ervan om er steeds meer achter te komen dat mensen vrienden worden, ik geniet er van om die mensen te ontmoeten in de eetzaal en bij te kletsen, ik geniet ervan dat wanneer je naar buiten gaat ik me niet meer druk maak over dat het enorm drukkend warm is en ik binnen no time bezweet en stoffig ben, ik geniet ervan om zoveel minder bezorgd te zijn over tijd, hoe mn avonden in te vullen (lang leve al die min of meer verplichte bijeenkomsten), ik geniet van de Starbucks, de Latte Mocha, ik geniet ervan als je wel even een moment vrij bent en ik geniet ere norm van om te weten dat er zoveel lieve mensen zijn in Nederland die ik echt mis, maar die zo intens meeleven.

Ik ben zo dankbaar voor de gelegenheid die ik heb gekregen om dit werk voor 3 maanden te doen!

Die 11 weken zijn helemaal niet lang! Ik heb er al 4 van overleefd, en ik zie enorm uit naar de weken die nog voor me liggen! Wat zijn er een hoop dingen die er nog gedaan mogen en moeten worden, wat heb ik al veel geleerd, maar wat kan ik nog meer leren op zoveel verschillende vlakken!