En toen was het 15 mei! Een dag om nooit meer te vergeten, en een dag waarop mn ouders geheel volgens traditie ronduit verkondigen aan iedereen die dat wil horen: ‘ik weet nog dat ze geboren werd'. En ja, dat is inderdaad nu 25 jaar geleden...

Uiteraard heb ik hier ook op het schip grootst verkondigd dat ik nu wel erg oud ben. Waarop reacties volgden als: welkom bij de ‘richting-de-30-ers', ‘oud? Oud? 35 is pas oud', ‘richting de 30? Dan betekend het dat ik richting de 40 ga', ‘baby' en ga zo maar door.

Gisteravond heb ik bijna een paar vriendinnen betrapt gedurende hun geheime missie, ik wist niet hoe snel ik hun cabin uit moest komen.

Deze morgen wakker gezongen door Nanette en een andere cabinmate. Vervolgens kwam ik de deur uit en ziedaar: vroege vogel Hennie had een echte ‘hartelijk gefeliciteerd' slinger opgehangen en op mijn deur was Nanette creatief geweest met allerlei balonnen, alleen mijn echte ‘animal' ballon (in de vorm van een caterpillar), die was met geen mogelijkheid op te blazen.

In de eetzaal ruim begroet en gefeliciteerd op zn Amerikaans: een echte goede hug van hele lieve mensen!

Op dinsdagochtend hebben we als OK een devotion in de backoffice, dus aanlsuitend van onze devotion werd er natuurlijk gezongen. Eenmaal teruggekomen bij mn cabin was de Engelse vertaling van ‘hartelijk gefeliciteerd' inmiddels ook gearriveerd en geplaatst onder de 1e slinger.

Tijd om de OK op te gaan. Maar ziedaar: op het grote mededelingenbord was ook al geschreven dat het toch echt mijn verjaardag is vandaag en bij het betreden van mijn OK kwam ook daar in de vorm van een slinger het ‘happy birthday' me vriendelijk tegemoet. Letterlijk want die slinger viel naar beneden en hebben we daarom maar verplaatst naar in de OK. Na onze meeting in de hallway werd er weer voor me gezongen en uiteraard Amerikaans gefeliciteerd. Een aantal dayworkers hebben vervolgens zelfs nog in het Ewe ‘happy birthday' gezongen. Kortom: iedereen was ruimschoots op de hoogte van mijn verjaardag (was stiekem wel blij dat de kapitein het nog niet in zn hoofd had gehaald om door de intercom te verkondigen dat ik jarig ben).

Gedurende de dag ontving ik een mail dat ik mijn post kon ophalen in het postkantoor. Geen idée hoe ze het hebben geregeld... maar ziedaar: verjaardagspost aangekomen op mijn verjaardag zelf! Hoe jarig kan je zijn?!

Mijn verjaardagsfeestje werd echter gevierd in de opslagruimte met het inventariseren van instrumenten en implantaten die wij niet gebruiken maar die we zullen geven aan artsen hier in Togo... iedereen was me daar natuurlijk erg dankbaar voor. Gelukkig maakt chocola een hoop goed...

Inmiddels was het tijd voor het avondeten en omdat het dinsdagavond ‘African style' is, en ik niet blij wordt van chicken-bone-things, aan de salade gegaan. En dat was maar goed ook want ziedaar... mijn eerste echte Amerikaanse ‘chocolate with icing topping cake' kwam tevoorschijn! Zoals goed Amerikaans gebruik wordt de taart niet door de jarige zelf gemaakt, maar krijg je die. Als jarige moet je die natuurlijk dan wel weer zelf aansnijden. Nadat we de kaarsjes hadden verwijderd (vuur blijkt verboden te zijn aan boord), zong iedereen nog een keer ‘happy birthday' (ik ben maar gestopt met tellen) en hebben we heerlijk genoten van deze cake en alle verhalen hoe deze dan tot stand is gekomen (de kleurstof gekregen nadat Rebekah en Shannon ongeveer elke loslopende longtermer hadden gevraagd, de taart gebakken toen ik een avondje e-mails aan het tikken was en zowaar op tijd naar bed ging, de topping gedaan, ja, ten tijde dat ik die cabin in liep wat natuurlijk voor mij verboden terrein was op dat moment) en mn cadeau (een zilveren hanger in de vorm van Afrika met een kruis er in) was keurig verpakt in sterilization paper... handig!

Terwijl wij heerlijk zaten te genieten van de taart kwam iemand (na een hele tijd zoeken en vragen) een aansteker brengen. Hups... de kaarsjes dus weer terug de taart in, en iedereen weer aan het zingen (dit keer ‘happy birthday' in elk hun eigen taal... Zuid-Afrikaans, Frans, Duits en nog een Italiaanse poging. Ik heb het maar gelaten om mijn Chinese versie van ‘hankiepankiesjanghein' in te zetten). De kaarsjes uitgeblazen en nog heerlijk genoten van deze onwijs lieve meiden.

Na het eten van deze taart, tijd om naar de Nederlandse Bijbelstudie te gaan. Ook daar een warm welkom met uiteraard 'happy birthday' in het Nederlands. Jeroen had (mede ten gelegenheid van de laatste keer kring in deze samenstelling) een chocolade-ananas-vlaai gemaakt. Hoe jarig kan je zijn?

Wat is het bijzonder om te merken dat je in een relatief korte tijd heel mooie vriendschappen mag opbouwen. Wat een zegen om zoveel verschillende mensen te ontmoeten en van hun aanwezigheid te genieten. Maar wat blijft het ook zo bijzonder om te merken hoeveel mensen er vanuit Nederland met me mee blijven leven.

Ik ben zo dankbaar dat ik deze sprong mocht maken. Die eerst enorm aanvoelde als een sprong in het diepe, het onbekende. Maar nu aanvoelt als een geschenk dat ik mag ontvangen en mag leven. Wat leer ik hier veel, wat word ik uitgedaagd, maar wat ontvang ik zoveel! Het maakt je dankbaar, nederig, sterk en roept je dichtbij het Vaderhart van God.

Ik ben een rijk gezegend mens!

En ja, ik kom terug, al sneller dan ik zelf dacht. Time is running (kennelijk kan de tijd niet vliegen in het Engels...) Inmiddels heb ik er al 7,5 week opzitten en wordt er nog maar 2,5 week geopereerd. Op 1 juni zullen de laatste operaties plaatsvinden, een week later zal het ziekenhuis sluiten. Wat betekend dat zodra de operaties gedaan zijn, we ons mogen storten op het ‘vaarklaar' maken van de OK: alles schoonmaken, opruimen en blokken uiteraard.

Maar deze tijd betekend ook dat er veel mensen in de komende tijd naar huis zullen gaan. Een tijd van afscheid nemen. Natuurlijk vind dat nu ook al elke dag plaats, maar de tijd van afscheid nemen van de mensen met wie ik het meeste optrok komt nu wel razendsnel dichtbij. En op 10 juni is het voor mij de dag om te vertrekken (als 3e in de rij) en enkele dagen daarna zal het schip vertrekken naar Tenerife om vanuit daar door te varen naar Las Palmas waar het schip het water uit zal gaan voor onderhoud. Eind augustus zal het schip aankomen in Guinea voor een outreach periode van zo'n 9 maanden.